Zolang ik er zin in heb, heeft het zin

Ingeborg Oderwald (1932) groeide op in Amsterdam-Zuid. Op haar vijfde wist ze al dat ze schrijver of beeldend kunstenaar wilde worden. Haar vader vond dat ze een beroep moest kiezen waarmee ze in haar eigen levensonderhoud kon voorzien, het werd psychologie aan de UvA. Ze nam wel schilder- en tekenles.

Hoewel ze in die tijd haar gevoelens voor vrouwen ontdekte had ze, zoals te doen gebruikelijk, vriendjes. Het jaar 1955 werd een keerpunt in haar leven: ze kreeg de eerste prijs voor Beeldende Kunst bij een lustrumwedstrijd van de ASVA, ze bleek zwanger te zijn, trouwde en moest haar studie staken. Nadat ook haar tweede kind was geboren, besloot Ingeborg dat ze zo niet verder kon.

Ze pakte de psychologie weer op, studeerde vlot af en vond een parttimebaan bij een GGZ-instelling. In de avonduren ging ze naar de Rietveld academie en volgde ze lessen in grafische technieken. Ze vond een eigen atelier en had in 1967 haar eerste solotentoonstelling in Den Haag. Daarna volgden er nog vele. Via de kunstuitleen en diverse galerieën verkocht ze haar werk.

1974 werd een tweede keerpunt. Bij Groep 7152 ontmoette ze haar grote liefde Ada. Ze scheidde van haar man en trok bij Ada in. 43 jaar waren ze samen tot Ada’s overlijden in 2018. 

Ingeborg schreef ook verhalen – een aantal daarvan werd gepubliceerd in verschillende tijdschriften en bundels – en won een prijs met haar boekje Nellie. 

Naast schilderijen maakt Ingeborg etsen en tekeningen. Ze is nog steeds aan het werk. De afgelopen jaren was ze artist in residence bij de lunchconcerten in de Stopera, waar ze met pen en inkt de musici tekende. Ingeborg: ‘Muziek maakt mij los en stimuleert mij om lijntjes te zetten. Eigenlijk kan ik helemaal niet tekenen. Het lukt mij het best als het beweegt.’

Presentatie levensboek
In aanwezigheid van kinderen, vriendinnen en vrienden, collega’s en oud-klas- en –studiegenoten ontving kunstenaar Ingeborg Oderwald op 18 juni het eerste exemplaar van haar levensboek. Zo lang ik er zin in heb, heeft het zin is de titel van het dit 47ste levensboek in de collectie Roze levensverhalen van IHLIA. Schrijver Emma van Zalinge schreef het levensverhaal van Ingeborg op.

Na haar studie en tijdens haar huwelijk ontmoette ze in 1974 haar grote liefde Ada. Ze waren 43 jaar samen tot Ada in 2018 overleed.

Er-zin-in-hebben heeft Ingeborg nog steeds. Een dag voor haar 90ste verjaardag is ze enthousiast aanwezig in haar Amstelveense atelier om haar gasten te vertellen over haar etsen, tekeningen en schilderijen. Sinds 1955 ontvangt ze regelmatig prijzen, organiseert ze exposities en zijn haar kunstwerken in het bezit van het Stedelijk en Rijks Museum en vele andere collecties. Naast beeldend kunstenaar schrijft Ingeborg ook verhalen en gedichten; haar bekendste werk Nellie is ook te vinden bij IHLIA.

Het levensboek van Ingeborg staat in de bibliotheek van IHLIA en ook bij Atria, waaraan Ingeborg een exemplaar van haar levensboekboek schonk. Te zijner tijd is haar levensboek ook online te vinden.