Vrije liefde

Uit de collectie van IHLIA gebruikt bij de Mosse-lezing van Joke Swiebel 21-01-2019

Een monogame relatie of niet? In de zogenaamde seksuele revolutie aan het eind van de jaren zestig werd dat een heikel punt in de discussie van lesbische en homostudenten. Je wilde toch absoluut niet dat saaie, burgerlijke heterohuwelijk nabootsen!

Door: Martien Sleutjes

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met 
Geheugen van Nederland

Tegelijk was er een groep vaandeldragers die juist de gelijkgeslachtelijke relaties zoveel mogelijk wilde promoten als gelijkwaardig aan de heterorelaties. Monogaam denken schijnt daar dan bij te horen. Ze wilden op die manier de uitzonderingspositie van homoseksuelen opheffen en hen een geaccepteerd deel van de samenleving laten worden. Integratie door confrontatie was de kreet.

Blokkendoos

Binnen het verjongde COC werd dat in 1973 uitgewerkt tot het heel progressieve ‘blokkendoos-model’ in Samenleven en niet trouwen. In dat voorstel stonden allerlei juridische vormen waarmee verplichtingen in tweerelaties of groepsrelaties met en zonder kinderen konden worden geregeld.

De ideeën werden door de politiek geblokkeerd omdat het Nederlandse sociale stelsel gebaseerd bleef op het idee van het gezin als hoeksteen van de samenleving met de man als kostwinner. Sterker nog: ongehuwd samenwonende stellen werden door de overheid beschouwd als ‘getrouwd’ in allerlei voor- en vooral nadelige regelingen.

Rooie flikkers

De volgende generatie studenten was juist tegen het ‘integreren’ en de gelijkwaardige ‘homofiele medemens’. De samenleving moest opgeschut worden om ruimte te krijgen voor gelijkgeslachtelijke relaties. De samenleving beziet homo’s toch als minderwaardig. Actie tegen het beeld van ‘dé man’ en ‘dé vrouw’ is nodig en ook binnen de homoscene moet het beeld van het mietje en de flikker worden aangepakt.

En dus gingen ze als Rooie Flikkers in slechte travestie de straat op, experimenteerden ze met woongroepen en stelden ze de grenzen tussen hetero-, bi- en homoseksualiteit ter discussie. Zo probeerden ze concepten als ‘homosociale arrangementen’ uit: een situatie waarin groepen mannen bij elkaar zijn, een band hebben, maar die niet homoseksueel genoemd mag worden.

De ideeën werden ook uitgedragen in een punkband, muziektheater en filmfestivals. En dat leverde in de periode 1975-1985 beelden op om op een nieuwe manier naar seksualiteit en relaties te kijken.

Ook interessant

Menu

Contact

Bezoekadres IHLIA
OBA Oosterdok
Oosterdokskade 143, 3e verdieping
1011 DL Amsterdam

Tel: 020-5230837
E-mail: info@ihlia.nl

Exposities op het IHLIA-plein
Dagelijks gratis te bezoeken, volg openingstijden OBA