‘…en voor mij brak de LENTE aan’

Marjolijn Bartlema (1946) groeit op in het oosten van het land als oudste dochter in het domineesgezin Bartlema. Haar middelbareschooltijd brengt ze door in Amsterdam. Daar gaat ze ook naar de CICSA voor de opleiding maatschappelijk werk.

Rond die tijd ontdekt ze haar gevoelens voor vrouwen, maar het kwartje valt pas als ze in 1975 An ontmoet op haar nieuwe werkplek in de zorg voor mensen met een beperking. Dat ze daar werkt is niet helemaal toevallig, Marjolijn heeft een broer met het syndroom van Down. Marjolijn en An gaan al snel samenwonen in Heemskerk en blijven bij elkaar tot An in 2009 overlijdt.

Vanaf circa 1980 werkt Marjolijn op verschillende andere plekken, o.a. als emancipatiewerker bij de Gemeente Beverwijk en bij de SIG om zelfstandig wonen voor geestelijk gehandicapten op te zetten. Uiteindelijk komt ze als regiocoördinator bij Slachtofferhulp Noord-Holland terecht en werkt daar met veel plezier tot aan haar pensioen.

Eind jaren zeventig raakt ze vanuit de kerk betrokken bij de politiek. Samen met An is ze lid van een antifascismecomité, dat op allerlei plekken haar stem laat horen. Later neemt ze deel aan een actieve links-feministische vrouwengroep, voortgekomen uit de CPN, die regelmatig de straat opgaat om te demonstreren o.a. tegen de Paus, de kruisraketten en sluiting van de Bloemenhove-kliniek.

Na Ans overlijden leert ze in 2011 Henny kennen, ze krijgen een relatie die abrupt eindigt als Henny in 2019 een herseninfarct krijgt en overlijdt. Marjolijn mist haar partner erg.

Ze heeft een groot netwerk van vriendinnen en vrienden, is actief in de oecumenische basisgemeente IJmond en doet allerlei vrijwilligerswerk.

Presentatie levensboek
Door: Emma van Zalinge en Herman Boers

Op 2 juni 2023 biedt Emma van Zalinge namens IHLIA het eerste exemplaar van het levensboek van Marjolijn Bartlema aan. Met als titel Voor mij brak de LENTE aan…schreef Emma haar levensverhaal op. Het is nummer 53 in de serie Roze Levensverhalen van IHLIA.

Haar eerste reactie is: ‘Leuk, wat ziet het er prachtig uit, de foto’s zijn er goed ingekomen!’ En even later: ‘Het is mooier dan ik had verwacht.’ Het hele proces van vertellen over haar leven heeft een en ander teweeggebracht, in positieve zin. Ze is er blij mee en heeft het als prettig ervaren om het zo samen te doen.

De verteller schenkt een exemplaar van zijn of haar levensverhaal aan een organisatie of instelling naar eigen wens.

Marjolein schonk twee exemplaren van haar levensboek aan de bibliotheken in Heemskerk en Beverwijk. Ze komt zelf ook regelmatig in de bibliotheek in Heemskerk. ‘Het is een goed bezochte bieb en ze zijn goed gedocumenteerd’. Marjolijn werkt sinds vijf jaar als vrijwilligster voor ‘Bibliotheek aan huis‘: ‘Ik zorg dan voor bibliotheekboeken voor een 89-jarige vrouw. Dat bindt mij aan ook deze bibliotheek en ik vind het bijzonder mooi en leuk werk. Ik heb mooie gesprekken met deze vrouw als ik boeken haal of breng. Ik ben blij dat mijn levensboek nu ook in beide bibliotheken te vinden is’.