Het is 30 juni 1984. Roze Zaterdag in Nijmegen. >Tieneke Sumter, dan 24 jaar, betreedt namens >SUHO Vrouwen het podium en spreekt de – voornamelijk witte – menigte toe met een ongekende speech, waarin zij expliciet de eeuwenlange onderdrukking, de roofzuchtigheid en het superioriteitsgevoel van de witte mens benoemt en daarmee op intersectionele wijze van racisme en seksisme ook een homo-issue maakt. Geen dagblad dat erover schrijft, geen online wereld die er op reageert.

Beeld: Tieneke Sumter tijdens haar toespraak in Nijmegen (1984)

Hoe anders is het in 2017 met de Kick Out Zwarte Piet-demonstratie in Dokkum of, in 2020, bij het Black Lives Matter-protest in Amsterdam. Voor het oog van vele camera’s staat Naomie Pieter voorop de barricaden en wordt een belangrijk gezicht van de anti-racisme- en zwartequeerbeweging, waarbij ook zij keer op keer solidariteit en intersectionaliteit benadrukt.

Op 4 september gaan we met Tieneke en Naomie in gesprek over hoe het is om ruimte te claimen en om in de spotlights te staan. We staan stil bij hun visie op intersectionaliteit, solidariteit en activisme en waar zij kracht en inspiratie uit putten. We spreken over de noodzaak van zelfbeschikking, over pride en protest, en hoe het black x queer landschap door de jaren is veranderd. Last but not least, hoe kijken zij tegen de toekomst aan?