Sinds de motie-Becker uit 1980 erkent Nederland dat mensen asiel kunnen aanvragen vanwege hun seksuele oriëntatie, maar pas in 1992 werd voor het eerst daadwerkelijk asiel verleend op grond van homoseksualiteit. Decennialang waren queer vluchtelingen onzichtbaar, werden ze vaak niet serieus genomen en was hun veiligheid in opvangcentra geen vanzelfsprekendheid.

Nog steeds ondervinden queer vluchtelingen in Nederlandse opvangcentra verbale en fysieke intimidatie, evenals uitsluiting. Tegelijkertijd zijn de procedures strenger geworden, de bewijslast zwaarder en staan de opvangcentra onder grote druk.

Work-in-progress-expositie
De tentoonstelling laat de ervaringen van queer vluchtelingen in Nederland zien vanuit het politieke beleid, de asielprocedure en de organisaties, initiatieven en in de gemeenschappen waarin zij steun vinden. In een tijd van een toenemend strenger asielbeleid is het des te belangrijker dat deze verhalen zichtbaar worden.

Deze expositie (in ontwikkeling) combineert archiefmateriaal met nieuwe, persoonlijke verhalen. Deelnemers van Queer to Support cureren en bouwen mee aan deze uitbreiding, als voorbereiding op het publieksprogramma op 28 januari 2026.

(Un)documented vertelt niet alleen het historische verhaal van het Nederlandse queer vluchtelingenbeleid, maar laat ook zien wat er nog moet gebeuren. Veiligheid, erkenning en gelijke behandeling zijn geen vanzelfsprekendheden, maar een voortdurend proces dat dagelijks aandacht en inzet vraagt.