In deze expositie staat het leven van homoseksuele jongeren in een heterowereld centraal. Te zien zijn elf portretten van jongeren die een inkijkje bieden in hun (privé)leven.

Het is een fotoproject van Chantal Winatasasmita:

“Als homoseksuele heb je te maken met twee werelden waarin je verkeert. In de eigen intieme belevingswereld en in de buitenwereld, met de daar heersende normen en waarden. Je beweegt tussen twee persona: eentje die trouw is aan wie de werkelijke is, en eentje die wil voldoen aan datgene wat de buitenwereld je oplegt, van je verlangt of van je wil zien.”

Opening van de expositie

Namens het bestuur van IHLIA opende Frank van der Velden op donderdag 8 mei de tentoonstelling. Vanwege het feit dat de foto’s van de geportretteerden heel groot in de bibliotheek hangen vond Frank het dapper dat jonge mensen hieraan hebben meegewerkt.

Na Franks openingswoord interviewde journalist Kirsten Kamphuis Chantal, de maakster van dit project. Kirsten kende Chantal al, omdat ze haar eerder interviewde voor het Vlaamse LGBT-blad ZiZo. Voor de opening vroeg Chantal aan Kirsten of ze opnieuw een aantal vragen wilde stellen.

De tentoonstelling gaat over hoe je als homoseksuele jongere leeft in een heteroseksuele wereld. Om dat zichtbaar te maken koos Chantal ervoor om in een strak format – de geportretteerden werden gefotografeerd in een omgeving die voor hen heel veilig is, namelijk in hun eigen slaapkamer – haar foto’s te maken. Door die strakke vorm vallen juist de verschillen en overeenkomsten tussen de jongeren heel erg op. Bovendien staan er ook nog quotes van de jongeren bij: een zinnetje die voor de geportretteerde heel erg belangrijk is. Samen geeft het een bijzondere inkijk in het leven van de jongeren die zo tussen die werelden zitten. Het is een afstudeerproject geweest van de fotovakschool en daar waren de foto’s een stuk kleiner, dus voor Chantal is het wel wennen om haar werk zo groot te zien hangen.

Chantal legde aan Kirsten uit hoe ze bij dit thema is gekomen: “In de fotografie is het belangrijk dat je een onderwerp kiest wat dicht bij jezelf staat. Ik kon er dan ook niet omheen om zelf ook gefotografeerd te worden.” Om jongeren te leren kennen, is Chantal als vrijwilliger bij het COC terechtgekomen. In de periode van anderhalf jaar dat ze met het project bezig was, heeft ze meer jongeren gefotografeerd dan hier bij de tentoonstelling te zien is. Uit al deze foto’s is een selectie gemaakt en die is gebruikt als afstudeerproject van de fotovakschool.

Waarom de titel? “Als homoseksuele jongere heb je te maken met twee werelden: je eigen wereld en de buitenwereld. En de vraag is natuurlijk waar je echt je zelf kunt zijn. Daarom heb ik ook gekozen voor de setting van de slaapkamer waar de mensen juist zichzelf zijn.” Dan kan het natuurlijk heel lastig zijn om mensen juist in hun veilige omgeving voor een grote camera te krijgen. “Ik ken ze natuurlijk al een tijdje en in anderhalf jaar tijd bouw je wel een vertrouwensband met mensen op – met de een natuurlijk wat makkelijker dan met de ander.” Daarnaast wilde Chantal door middel van de quote naast de foto laten zien dat iedereen een eigen persoonlijk verhaal heeft.

Wat Chantal vooral hoopt dat mensen meenemen als de tentoonstelling gezien hebben is “dat het onderwerp tijdloos is, dat het gezien mag worden en dat het niet zo vanzelfsprekend is. Daar ben ik ook achter gekomen tijdens het maken van dit project. Hetero’s voelen hetzelfde, maar het is net alsof bij homo’s het nog een issue is. Het mag gewoon gezien worden.”

Tot slot van deze middag interviewde Frank ook drie geportretteerden: Wietske, Nick en Luuk. Als eerste wilde Frank weten waarom ze allemaal zo serieus in de camera keken. Volgens Luuk was dit onderdeel van het proces: dat zichzelf moesten inbeelden en dat daar geen emoties voor moesten zitten. De deelnemers van het fotoproject deden mee voor zichzelf, maar ook omdat het belangrijk is om het laten zien dat homoseksualiteit er is en heel normaal is.

Zichtbaarheid is volgens Frank dan ook het kernthema van deze tentoonstelling. En zal altijd een belangrijke rol blijven spelen. Voor IHLIA dus een goede reden om In Between te laten zien.